اين اقدام در راستاي تلاش هاي برنامه آرتميس براي بازگشت انسان به ماه و ايجاد پايگاه هاي انساني در آنجا انجام مي شود.
ناسا مرحله اول پروژه Fission Surface Power را كه در سال 2022 آغاز كرده بود، به پايان رسانده است. در اين مرحله، قراردادهايي با شركا براي توسعه طراحي رآكتورها امضا شده است. همچنين از شركت ها خواسته شده تا طرح هايي براي رآكتور شامل سيستم هاي تبديل انرژي، مديريت و توزيع انرژي و هزينه هاي تخميني اين سيستم ها ارائه كنند.
ناسا قصد دارد رآكتوري طراحي كند كه بتواند حداقل به مدت يك دهه برق پايگاه هاي انساني روي ماه را تامين كند. اين طرح سپس براي سياره مريخ نيز به كار گرفته خواهد شد.
گفتني است انرژي هسته اي به احتمال زياد نيازهاي انرژي طولاني مدت را تأمين خواهد كرد.
ترودي كورتيس، مدير مأموريت هاي ناسا، تأكيد كرد كه منبع انرژي هسته اي بايد «ايمن، پاك و قابل اعتماد» باشد. او همچنين خاطرنشان كرد كه اين منبع انرژي بايد به صورت مستقل از نور خورشيد كار كند تا بتوانند تحقيقات بلندمدت خود را در ماه ادامه دهند.
ناسا انتخاب كرده است تا يك رآكتور هسته اي را در ماه قرار دهد زيرا مي تواند به طور مداوم بدون نياز به نور خورشيد كار كند. شب ماه 14 روز طول مي كشد. آنها همچنين يك تركيبي از تأسيسات انرژي خورشيدي و هسته اي براي تأمين نيازهاي برقي آزمايشگاه هاي مختلف ايجاد خواهند كرد.
ناسا مي خواهد اين رآكتورها بتوانند حداقل به مدت يك دهه بدون مداخله انساني كار كنند. اين موضوع تهديدهاي ناشي از تشعشعات را كاهش مي دهد و به مأموريت هاي اكتشافي اجازه مي دهد بر روي مأموريت هاي علمي خود تمركز كنند. وزن هر رآكتور هسته اي نبايد بيش از 6 تن و توان توليدي آن 40 كيلووات باشد كه براي تأمين برق 33 خانه در زمين كافي است.
ناسا در حال آماده سازي براي مأموريت آرتميس است كه شامل دومين فرود روي سطح ماه براي فضانوردان خواهد بود. انتظار مي رود اين اتفاق تا قبل از سال 2027 بيفتد. هدف برنامه آرتميس فرستادن اولين زن و اولين فرد رنگين پوست به ماه است.