سارا ارجمند
مصريان باستان به خاطر چگونگي رفتار با مرده هايشان و كارهايي مثل ساخت هرم هاي عظيم تا پر كردن مقبره هاي با گنجينه ها و اشياي قيمتي شهرت دارند. آن ها همچنين مرده هاي خود را موميايي مي كردند تا بدنشان را حفظ كنند؛ اما مردم در مصر باستان دقيقا از چه زماني موميايي كردن را آغاز كردند؟ استفان باكلي، پژوهشگر دانشگاه يورك در بريتانيا در گفتگو با لايوساينس مي گويد:
سرچشمه موميايي سازي مصري كه شواهد علمي واضحي براي آن وجود دارد به 4300 پيش از ميلاد بازمي گردد. حتي شايد اين فرآيند قدمت بيشتري داشته باشد.شواهد به دست آمده شامل روكش هاي موميايي 6300 ساله هستند كه در يك مقبره ي مصري باستان در سايت Mostagedda در فاصله ي 320 كيلومتري از قاهره كشف شدند. اين مدفن ها در اوايل قرن بيستم حفاري شدند و روكش هاي موميايي امروز در موزه ي بولتون بريتانيا نگه داري مي شوند.
بقاياي موميايي 2500 ساله ي يك بازرگان در سال 2005 در جيزه مصر كشف شد. تاريخ اين دفن به سلسله ي بيست و ششم مي رسد
دانشمندان با آزمايش روكش هاي موميايي متوجه شدند اين پوشش ها حاوي رزيني هستند كه معمولا براي موميايي كردن به كار مي روند. اين رزين ها از انواع مواد اوليه مثل روغن هاي گياهي، چربي هاي جانوري، موم و صمغ گياهي ساخته شدند. رزين هاي مشابه در دوره هاي بعدي توسط مصريان باستان براي موميايي كردن به كار رفتند.
4300 پيش از ميلاد تقريبا 1000 سال پيش از ابداع خط هيروگليف مصري، 1500 سال پيش از شروع ساخت هرم ها و همچنين 1000 سال پيش از اتحاد مصر تحت فرمان فرعون بود.
كپي لينك
موميايي سازي طبيعي
بااينكه قديمي ترين شواهد استفاده از موميايي مصنوعي به 4300 پيش از ميلاد بازمي گردد، مصري ها مدت ها پيش از اين دوره موميايي طبيعي را تجربه كردند. موميايي سازي طبيعي فرآيندي تصادفي است كه بر اثر شرايط مطلوب دفن در شن هاي خشك و داغ به وجود مي آيد. در واقع مصري ها موميايي سازي طبيعي مردگان خود را به عنوان عملي آگاهانه شروع نكردند.
بيشتر بخوانيد:
نوجوان موميايي شده مصري هنگام به دنيا آوردن دوقلو جان باخته بود17 دي 02
مطالعه '2
چرا در ديوار خانه هاي قديمي اروپايي، موميايي گربه وجود دارد؟29 دي 02
مطالعه '2
سلما اكرام، استاد مصرشناسي دانشگاه آمريكايي قاهره مي گويد قدمت اولين نمونه هاي موميايي طبيعي به بيش از 5000 سال پيش از ميلاد بازمي گردد. حتي پس از ابداع موميايي سازي مصنوعي، بسياري از مصري ها به صورت طبيعي موميايي مي شدند؛ زيرا از عهده ي هزينه هاي موميايي سازي مصنوعي برنمي آمدند. بسياري از مصريان باستان بدون هيچ مراسم آماده سازي در حفره اي داخل زمين قرار داده مي شدند و اگر شانس مي آوردند بر اثر فرآيندهاي طبيعي موميايي مي شدند.
نمي دانيم در ذهن مصريان باستان چه مي گذشته است؛ اما هر شخصي كه در مقبره ي شني دور از آب قرار داده مي شد و با حصير ني يا در پوست پيچيده نمي شد، ممكن بود به صورت طبيعي موميايي شود. با گسترش مسيحيت در مصر بين قرن هاي دوم و پنجم پس از ميلاد، استفاده از موميايي سازي مصنوعي هم كاهش يافت. بااينكه مذهب مصريان باستان بر اهميت حفظ بدن پس از مرگ تأكيد داشت، چنين باوري در مسيحيت وجود نداشت.