مطالعه اي كه توسط تيبو ماتيس، استاد دانشگاه و چشم پزشك در بيمارستان ليون فرانسه در حال انجام است، نشان مي دهد كه داروهاي داراي دوپامين كه براي درمان بيماري پاركينسون استفاده مي شوند، ممكن است اثري محافظتي در برابر نوع اول يا مرطوب اين بيماري ناتواني ديد داشته باشند.
دژنراسيون ماكولا مرتبط با سن يا به اختصار (ARMD) كه به آن تباهي لكه زرد گفته مي شود، اولين علت ناتواني بينايي در افراد بالاي 50 سال است. ماكولا ناحيه اي كوچك و مركزي در شبكيه چشم است كه وظيفه ديد مركزي و وضوح بالاي تصاوير را بر عهده دارد. اين بيماري كه ماكولا را تحت تاثير قرار مي دهد، داراي دو نوع مرطوب و خشك است. نوع دوم يا خشك آن رايج تر است، اما نوع مرطوب كه با رشد رگ هاي خوني جديد غيرطبيعي در زير ماكولا همراه است، باعث از دست رفتن سريع و شديدتر بينايي مي شود.
تحقيقات مختلفي كه توسط آزمايشگاه هاي فرانسوي و با مديريت دكتر تيبو ماتيس، استاد دانشگاه و پزشك بيمارستاني در بخش چشم پزشكي بيمارستان ليون انجام شده است، «راه را براي درمان نوآورانه نوع مرطوب بيماري تباهي لكه زرد باز مي كند.»
براي اين تحقيق داده هاي 200 هزار بيمار مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. پيشتر مطالعات قبلي ارتباطي احتمالي بين بيماري پاركينسون و كاهش خطر ابتلا به نوع مرطوب بيماري تباهي لكه زد چشم را نشان داده بودند. براي بررسي بيشتر، اين تيم كه شامل محققاني از موسسه بينايي نيز بود، داده هاي بيش از 200 هزار بيمار مبتلا به نوع مرطوب بيماري تباهي لكه زرد را تحليل كردند.
آن ها كشف كردند كه بيماراني كه براي درمان بيماري پاركينسون خود از داروي «لوودوپا» يا هر دارويي كه نوع دوم گيرنده دوپامين را مهار مي كنند، مصرف مي كردند، ديرتر به نوع مرطوب بيماري تباهي لكه زرد مبتلا شده و نياز كمتري به تزريق هاي داخل چشمي داشتند.