به گفته كارشناسان، ايده تغيير كاربري داروهاي موجود براي درمان بيماري هايي كه باعث زوال عقل مي شوند «پتانسيل عظيمي» دارد، گرچه پژوهشگران تاكيد كردند كه آزمايش هاي بيشتري براي تاييد يافته هايشان لازم است.
در اين تحقيق، پژوهشگران كره اي داده هاي 110 هزار و 885 فرد مبتلا به ديابت نوع 2 در گروه سني بين 40 تا 69 سال را كه در پايگاه خدمات بيمه ملي سلامت كره ثبت شده بود، تجزيه و تحليل كردند.
بيماران يا از بازدارنده هاي سديم ـ گلوكز هم ترابر-2 (اس جي ال تي - 2، SGLT-2)، استفاده مي كردند، كه از طريق كاهش ميزان جذب مجدد گلوكز در كليه عمل مي كند، و سبب مي شود گلوكز از طريق ادرار از بدن دفع شود، يا از بازدارنده هاي ديپپتيديل پپتيداز 4 (دي پي پي -4، DPP-4) استفاده مي كردند كه همچنين با نام گليپتين ها شناخته مي شوند، و از طريق مسدودسازي آنزيمي عمل مي كنند كه به بدن در افزايش سطح انسولين پس از غذا خوردن كمك مي كنند.
در طول دوره پيگيري، 1172 مورد جديد ابتلا به زوال عقل تشخيص داده شد.
يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه بازدارنده هاي اس جي ال تي -2، در مقايسه با بازدارنده هاي دي پي پي -4، با كاهش 35 درصدي خطر ابتلا به زوال عقل ارتباط دارند.
پژوهشگران گفتند: «اين ارتباط به شكلي مشابه در مورد بيماري آلزايمر و زوال عقل عروقي نيز مشاهده شد و نتيجه در تمام زيرگروه ها يكدست بود.»
«ما مشاهده كرديم كه با دوره درمان بيش از دو سال، اين ارتباط بيشتر مي شود.»
«اين يافته ها بر ضرورت انجام آزمايش هاي كنترل شده تصادفي در آينده تاكيد دارند.»
در پاسخ به اين پژوهش، دكتر جكي هنلي، رئيس بخش پژوهش در سازمان پژوهش آلزايمر بريتانيا، خواستار تاييد اين يافته ها در «آزمايش هاي باليني قوي» شد.
او گفت: «تحقيق در مورد سازوكارهاي پشت اين اثر ظاهري نيز اهميت خواهد داشت، زيرا اين مي تواند به پژوهشگران سرنخ هايي براي ساير روش هاي درماني بدهد.
«ترغيب كننده است وقتي مي بيني پژوهش هاي بزرگي به بررسي اين موضوع مي پردازند كه آيا داروهايي كه قبلا مجوز گرفته اند مي توانند تغيير كاربري بدهند و براي درمان زوال عقل استفاده شوند.»
«از آن جا كه اين داروها قبلا نشان داده اند كه مصرفشان براي افراد بي خطر است، اين امر احتمالا مي تواند روند آزمايش آن ها در كارآزمايي هاي باليني براي مقابله با زوال عقل را تسريع كند، و همين طور آن ها را به ميزان قابل توجهي كم هزينه تر مي كند.»
دكتر هنلي در ادامه افزود ايده تغيير كاربري داروهاي موجود براي درمان بيماري هايي كه باعث زوال عقل مي شوند پتانسيل عظيمي دارد و يك سوم داروهاي تحت كارآزمايي هاي باليني براي بيماري آلزايمر پيش تر براي عارضه هاي ديگر استفاده شده بودند.
دكتر ايوان كويچف، پژوهشگر ارشد باليني در پلتفرم دمانس بريتانيا (Dementia Platform UK) در دانشگاه آكسفورد، گفت: «اين نتايج شواهد همه گيرشناختي مستدل موجود براي كاهش خطر ابتلا به زوال عقل از طريق داروهاي ديابت، به ويژه بازدارنده هاي اس جي ال تي 2 و آگونيست هاي گيرنده پپتيد شبه گلوكاگون-1، را تقويت مي كند.»
«همان طور كه در پژوهش فعلي مشاهده شد، خطر ابتلا به زوال عقل به ميزان قابل توجهي (30 تا 40 درصد) كاهش پيدا مي كند. سازوكار بروز اين آثار ناشناخته است اما احتمالا با تاثير التهاب بر مغز، كاهش خطر پيشامدهاي مغزي عروقي يا تنظيم سوخت و ساز گلوكز در مغز مرتبط است.»
با وجود اين، او گفت پيش بيني احتياطي اين است كه نمي توان ارتباط مستقيمي بين علت و معلول برقرار كرد اما اين پژوهش ها دليل محكم تري براي انجام كارآزمايي هاي باليني فراهم مي كند.