دانشمندان در مطالعه جديدي نشان داده اند كه تحريك الكتريكي ضعيف شبكه هاي عصبي مغز مي تواند باعث بهبود يادگيري رياضي شود.
بر اساس پژوهشي كه در ژورنال علمي PLOS Biology منتشر شده، پژوهشگران به سرپرستي پروفسور روي كوهن كادوش از دانشگاه ساري بريتانيا (University of Surrey)، متوجه شده اند كه قدرت ارتباط بين بخش هايي از مغز مي تواند ميزان موفقيت افراد در يادگيري رياضي را پيش بيني كند.
آنها همچنين نشان داده اند كه تحريك الكتريكي ضعيف اين نواحي مي تواند توانايي هاي رياضي را در برخي افراد افزايش دهد.
تاثير تحريك الكتريكي مغز بر يادگيري رياضي در اين تحقيق، 72 شركت كننده در يك دوره پنج روزه حل مسائل رياضي شركت كردند. طي اين مدت، آنها هنگام حل مسائل مختلف كه گاهي نياز به محاسبه و گاهي به حفظ كردن داشته، تحت تحريك الكتريكي ضعيف مغزي قرار گرفتند. اين تحريك در نواحي مختلفي از مغز آنها اعمال شده، از جمله قشر خلفي جانبي پيش پيشاني (dlPFC) كه با عملكردهاي اجرايي و محاسباتي در ارتباط است و قشر آهيانه اي پسين (PPC) كه در بازيابي حافظه نقش دارد.
علاوه براين، پژوهشگران با استفاده از تكنيك طيف نگاري با تشديد مغناطيسي، سطح دو ماده شيميايي مهم مغز يعني گلوتامات و GABA را نيز اندازه گيري كردند. اين مواد به عنوان شاخص هايي براي ظرفيت فعلي مغز در يادگيري و تغيير شناخته مي شوند.
نتايج تحقيق نشان داده افرادي كه از ابتدا ارتباط قوي تري ميان dlPFC ،PPC و هيپوكامپ (بخش مرتبط با حافظه بلندمدت و تعميم الگوريتم ها) داشته اند، در حل مسائل محاسباتي عملكرد بهتري از خود نشان داده اند. بااين حال، اين ارتباط در مسائل حفظ كردني چندان مؤثر نبود.
نكته جالب اينكه در افراد با ارتباط ضعيف تر ميان dlPFC و PPC، پس از تحريك مغزي در ناحيه dlPFC، پيشرفت چشمگيري در يادگيري محاسباتي مشاهده شده است. پژوهشگران مي گويند اين يافته ها مي تواند به استفاده از تحريك مغزي به عنوان روشي براي كمك به يادگيري رياضي در افرادي كه از نظر زيستي با چالش هايي روبه رو هستند، منجر شود.
آنها همچنين به ارتباط پيچيده اي ميان شيمي مغز، انعطاف پذيري عصبي و تعامل بين نواحي مرتبط با حافظه و عملكرد اجرايي اشاره كردند كه نياز به بررسي هاي دقيق تري دارد. به گفته محققان، مطالعات آينده بايد بررسي كنند كه آيا چنين رويكردهايي مي توانند در خارج از محيط آزمايشگاهي نيز مفيد باشند يا خير.