چنلو گائو، پژوهشگر فوق دكترا در بيمارستان عمومي ماساچوست در بوستون و نويسنده اصلي اين مطالعه، به فاكس نيوز ديجيتال گفت: فقط اينكه كسي چرت مي زند يا نه كافي نيست. مدت زمان چرت، ميزان تغييرپذيري آن و اينكه در چه ساعتي از روز چرت مي زند، هم شاخص هايي مهم براي ارزيابي خطرات آن براي سلامتي در آينده اند.
اين مطالعه روي 86 هزار و 565 شركت كننده با ميانگين سني 63 سال انجام شد همه آن ها در چارچوب برنامه هاي كاري منظم در طول روز مشغول به كار بودند و با اَكتي گرافي (دستگاهي است كه معمولا مانند يك ساعت مچي به دست بسته مي شود و حركات را ثبت مي كند تا الگوهاي خواب و بيداري فرد را ارزيابي كند) تحت نظر قرار گرفتند.
دانشمندان خوابيدن بين ساعت 9 صبح تا 7 بعدازظهر را چرت زدن در طول روز تعريف كردند.
پس از مطالعه اوليه، پژوهشگران شركت كنندگان را به مدت هشت سال تحت نظر گرفتند و دريافتند كه در اين بازه زماني، پنج هزار و 189 نفر (6 درصد) از آن ها فوت كردند.
اين پژوهش نشان داد كه چرت هاي طولاني تر و چرت زدن بين ساعت 11 صبح تا 1 بعدازظهر يا بين 1 بعدازظهر تا 3 بعدازظهر با نرخ بالاتر مرگ ومير مرتبط است.
پژوهشگران اعلام كردند كه نتايج با در نظر گرفتن (و كنترل) ساير عواملي كه مي توانند بر مرگ ومير اثر بگذارند، مانند ويژگي هاي جمعيت شناختي، وزن، سيگار، مصرف الكل و مدت خواب شبانه، به دست آمده است.
دكتر چلسي روشرايب، متخصص علوم اعصاب و خواب در نيويورك كه در اين تحقيق نقشي نداشت، دراين باره مي گويد: چرت زدن ذاتا مشكل ساز نيست، مگر اينكه براي جبران كمبود مزمن خواب شب باشد. او افزود: براي حفظ سلامت و كاهش خطر ابتلا به بيماري هاي جدي مانند بيماري قلبي و ديابت، خواب شبانه با كيفيت به مدت 7 تا 9 ساعت ضروري است.
البته اين مطالعه رابطه علي معلولي بين چرت زدن در طول روز و افزايش خطر مرگ را نشان نمي دهد. گائو توضيح داد: اين ها فقط ارتباط ها هستند. ما نمي توانيم از اين مطالعه نتيجه بگيريم كه چرت زدن باعث بدتر شدن سلامتي مي شود. از طرفي چون اين مطالعه فقط بر اساس تشخيص حركات (actigraphy) انجام شد و فعاليت مغزي را ثبت نكرد، ممكن است زمان بيداري آرام و فاقد تحرك هم به اشتباه خواب طبقه بندي شده باشد.
تعريف خواب روزانه بين 9 صبح تا هفت عصر هم ممكن است باعث شده باشد بخشي از خواب شبانه برخي شركت كنندگان چرت روزانه در نظر گرفته شود و در دقت نتايج اختلال ايجاد كند.
چرت زدن بيش از حد مي تواند نشانه اي از ساير مشكلات سلامتي هم باشد، مثل بيماري هاي مزمن، التهاب سيستميك يا اختلال در ريتم شبانه روزي (circadian rhythms) كه ممكن است خود اين عوامل خطر مرگ را افزايش دهند. روشرايب توضيح داد: كسي كه در طول روز به چرت زدن نياز دارد، احتمالا در طول شب خواب كافي ندارد يا دچار يك بيماري زمينه اي است كه باعث خواب آلودگي در طول روز مي شود.
گائو هم اضافه كرد: پيش از آنكه بتوانيم نتيجه بگيريم يك الگوي خاص چرت زدن به سلامتي سود مي رساند، به پژوهش هاي بيشتري نياز داريم تا روابط علت و معلولي را بهتر درك كنيم. با اين حال، معتقديم كه پايش الگوهاي چرت زدن مي تواند به ما كمك كند مشكلات سلامتي را زودتر شناسايي كنيم و در نتيجه مداخلات لازم را به موقع انجام دهيم.
آكادمي پزشكي خواب آمريكا به بزرگسالان سالم توصيه مي كند مدت چرت روزانه خود را به حداكثر 20 تا 30 دقيقه در اوايل بعدازظهر محدود كنند. يك چرت كوتاه مي تواند هشياري و كارآيي در طول روز را بهبود ببخشد، اما چرت هاي 30 دقيقه يا طولاني تر ممكن است باعث شوند فرد پس از بيدار شدن احساس گيجي و منگي كند. كارشناسان مي گويند اين حالت گيجي كه به آن اينرسي خواب (sleep inertia) گفته مي شود، باعث مي شود اثر مثبت چرت زدن كمي ديرتر خود را نشان دهد.